گروه فرهنگی سراج24: چند روزی است که آسمان با مردم مهربان است. انگار دوباره حال و هوای شهر روبراه شده.
این شلوغی بازار شب عید نیست، حال خوب مردم شهر است که سوژه عکاسی این خانم جهانگرد هم شده؛ محرم نزدیک است.
صدای چاوش از کوچه های شهر بلند است، هرکه دارد هوس کرب وبلا بسم الله..
شهر دوباره جان گرفته، راسته پرچم دوزها در ناصرخسروی تهران شاهد همه چیز است. مردها پشت چرخ های خیاطی نشسته و مدام می دوزند. نام ارباب را به همین سادگی در دست نمی گیرند. اینجا هرچند با این پرچم ها خرج خانه و خانواده را در میاورند اما کارشان از عمق دل است. کاری است که خیلی ها حسرتش را می خورند. با وضو پشت چرخ می نشینند و نام ارباب بی کفن را گلدوزی می کنند.
مرد 50 سال است که پای چرخ خیاطی‌اش نشسته و پرچم دوخته. کاسبی دنیایی‌اش که رونق چندانی ندارد اما پای همین چرخ یک معامله پر سود کرده است.
همه چیز روبه راه است، مردم، محبت، دینداری و بازهم معجزه‌ای که دل همه را به هم نزدیک کرده است؛ امام حسین(ع). تکیه ها دوباره در گوشه گوشه شهر برپا شده است. هرکسی برای خودش کاری تعیین کرده است بی آنکه کسی چیزی بگوید و کسی چیزی بخواهد. انگار همه می دانند که نباید در محرم بی کار بود، انگار همه می دانند که همه باید خودشان را به سالار شهیدان و مادر سادات حضرت صدیقه طاهره نشان دهند تا مگر در این ایام گوشه چشمی هم به حالشان بشود.
هرچقدر هم که شهر دیدبان مظاهر فساد و بی قیدی شده باشد اما نام امام حسین(ع) همه چیز را تغییر می دهد. این دهه و این ایام کل سال را بیمه می کند. باعث می شود که شهر دوباره با نام سید و سالار شهیدان و اصحاب خالص و جان بر کفش دوباره نفس تازه کند.
پیرمرد کناری نشسته و لباس علی‌اصغر(ع) می‌فروشد. همه مادرها آرزو دارند تا در اولین ماه محرم این لباس را بر تن نوزادشان کنند. مردی که عمریست کارش ساخت خیمه و گهواره کودک شیرخوار است، لابد تک تک کلماتش هم روضه است.
چند روزی از محرم گذشته و همه چیز مهیا است. حسینیه‌ها آماده است و جوان‌ها به خیابان ناصرخسرو آمده‌اند تا سیاهی‌های تکیه‌شان را تهیه کنند.
مرد وضو گرفته و پای چرخش نشسته. نیمی از پرچم را با نخ سبز دوخته. حالا به نام امام رسیده و باید رنگش را عوض کند. ثارالله یعنی خون خدا. اینجا را باید قرمز نوشت، با خون نوشت.
